Yeni bir ayla başlıyor haftanın ilk günü.

Ümitler yenileniyor. Yakarışlar karışıyor “Amin”lere,

Eller karıncalanmış ve ayası göğe bakıyor.

Buradayım dercesine…

Duyguların firarına müsaade edilmeden, inançla vurgulanıyor.

Endişeler akıbete yöneliyor.

Bir ara gönülden geçen ve kalbde yer alan hatıralarda canlanan eş ve çocuklar akla geliyor.

Siluetleri canlanıyor, avluya açılan pencerenin camından.

“Ne zaman geleceksin?” sorusuna cevap arıyor.

Keşmekeş ve tutarsızlık hengâmede,

“Yakında geleceğim” sözü dile dökülemiyor.

Ancak yutkunmak teselli oluyor.

Şefkatin varlığını gösteren anne sıcaklığında baş okşayan bir el arıyor.

Dizine yaslanacak bir diz arıyor yar yakınlığında,

Bir sine arıyor, güvercin kalbi ürkekliğinde çarpıntısını hissettiren,

Ya da saçlarının arasında bir sevda elinin dolaşmasını arzuluyor.

“İyi misin?” diye hal hatır soran yar sesi duymak istiyor.

“Sayım için hazırlan” diyen hoparlör sesine inat; olumlu cevaplar arıyor ve cevap da buluyorum.

Bedenim hapis olmuş, ruhum esir değil.

Kapı kapı dolaşıyor, yer yer misafir oluyorum.

Selam götürüyorum.

İşte o zaman yarına dair heybemde kelimeler biriktiriyorum;

Cümle olup dökülsünler ve yollara düşüp ulaşsınlar yar’ın diyarına ve yarının diyarına…

basri hasan / Hilvan Cezaevi

NOT: Bu yazı tutuklandıktan on beş gün sonra 01 Ağustos 2016 günü kaleme alınmıştır.