Uzuuuunca zaman kaybettiğim bişeyi ararcasına, bazen kızgınlıkla söylenerek, bazen bulacağıma dair umutla daha fazla zaman kaybetmeden bian önce bulma telaşıyla, aslında onun hiç olmadığı ve dolayısıyla rastlamanında pek mümkün olmayacağı yerlerde sürekli aranıp durdum..

Sessiz sessiz kendi halimde geçtiğim her sokağa her caddeye adeta rastlarım düşüncesiyle bakarak.. ne garip!., ve rengi teni hiçde seni andırmayacak insanları bile sana benzeterek zaman zaman.. uzunca aramalardan sonra, bulamamanın acı ızdırabıyla çaresiz eli boş eve dönüşlerim ve kaldığım yerden kapanışlarım yine içime, sessizce kendi halimde, ilerlemiyor gibi yol alışlarım kendi dünyamda.. sonrasında..

Çok zaman kendimi soyutlayıp dış dünyadan, sesimin bile yankılanmadığı uçurumların kenarında dolaştım, her an düşme tehlikesine rağmen.. beni duyan anlayan kimsenin olmadığı..

Başka bir gün, başka bir duygu ele geçirir beni;

Israrla kaybettiğim bişeyin olmadığını, hep aklında kalbinde yaşattığın ve bunun karşılıklı olduğuna inandığın birinin hep aynı yerinde durduğunu ve olaya sadece birlikteliğin şekil değiştirmiş hali olarak bakmamı söyler.. bir zamanda öyle bakarım, ..tam onun istediği gibi! Ama bu da uzun sürmez, şekle takılan benim için.. ben bu şekilde düşünmek istemediğimi söylerim bir gayret, asi ve başkaldıran sessiz bir seda ile!.

Ve başka bir gün başka bir duygunun esiriyimdir!!

Takati kalmamış, her söyleneni inanmasada yapmak zorunda kalan..

Ve uzunca zaman böyle geçer seni aramakla, ..sonra sana ulaşamayıp içimdeki senle konuşmakla..ve oda kesmez beni.. sayıklamaya dönen sesim gittikçe kısılır.. belki kırgınlıkla, kızgınlıkla tekrar sessizliğime dönerim.. sese dönüşme hakkı tanımadığım düşüncelerime ve bir zaman gezinirler beynimde herhangi bir işe dalıncaya kadar..

Bakma böyle halden hale girişime, bunları kendi içimde sessizce, kimsenin ruhu duymadan yaşıyorum!!

Kimseye dokunmadan..kimseyi rahatsız etmeden,..

Ve yine sensizliğime dönüyorum, ve senden sonraki sessizliğime..!!

Ve maalesef kendi gerçekliğime..!

Bir orkestrayı oluşturan enstrümanların; ahenkli bir nağme ortaya çıkarmayı başaramayıp, adeta rastgele notalarına basılmasıyla uğultuyu andıran estetikten,ritimden,senkronizeden uzak, gürültü misali bir ses dalgası olarak yükseliyor..
Bu gürültü fonu eşliğinde, öne doğru ilerlerken sıra; gelmiş geçmiş hatıra misali yaşantısı geçiyor aklından..rüya misali..
Ne idik ne olduk diyesi geliyor insanın..
Sahip olduklarının tamamının elinden alınarak üzerindeki bir kat elbiseyle sınır dışına itilişi geliyor mesela; istenmeyen evlat misali caminin avlusuna bırakılışı..sonrasında kucak açan,ihtiyacını karşılayan ama bir annenin şefkatini vermesinden uzak, yüzü soğuk,duygusuz bir yuvaya alınışı geliyor..
Sonra çok gerilere gidiyor birden;
Doğduğu topraklarda,köyünde çamurla oynayışı geliyor..oyuncağı olmadanda ne kadar mutlu olduğu..sonrasında biraz büyüyüp şehre okumaya gidişi geliyor..’ben okumayı bilmiyorum ki diyip’ okula gitmekten korktuğu geliyor kendisini gülümseterek..kurduğu hayaller geliyor bir bir.. ve hedeflerine ulaşmak için gayreti..
Başarılı bir okul döneminden sonra üniversiteyi kazanması..dahada zor olanı atanması geliyor..ve burda kocaman bir ah edeside..!
Öğretmenlik; severek, isteyerek ve pişmanlık duymayarak yaptığı mesleği geliyor aklına..bir yandan sıra ilerlerken öne doğru..
Ve gözünden damlalar düşerken..,aslında canını en acıtanın, kalbinin ritmini değiştireni geride bırakışı geliyor..ve tam burda uzun uzun kalıyor..çünkü bu düşüncenin zihnini terketmeye pek niyeti olmuyor..ve yaşlar süzülmeye devam ediyor,sessiz iç çekişlerle beraber..
Sevdiği,sahibi olduğunu sandığı her şeyi geride bırakarak gelmişliği..kaybedecek bişeyinin kalmadığı bir kıymetsiz canından başka..böyle kendini dahada değersiz hissettiren, insan onuruna dokunan bu ekmek kuyruğunda kendisine uzatılan ekmekle..tüm bu düşüncelerden sıyrılıp kendine geliyor..aslında kalmak istediği yerden..
Ve ahhh ediyor!..annesinin kendisine yüz çevirmesine..yuvasını terke zorlayışına..dur demeyişine..içinde bulunduğu mecburiyete, elindeki ekmeğine bakarak..!
Her şeye sıfırdan başlamak mı..?çok zorr..
Buna rağmen başlanır başlanmasınada..
Ya eksik gelmesini ne yapacak..!!